Sinds anderhalf jaar is onze hond Joy behoorlijk aan het sukkelen. Ze is intussen 8 1/2 jaar en het begon allemaal met een nekhernia. Vervolgens kwam er een lage rug hernia overheen en sinds begin dit jaar kon ze amper nog lopen. Ik ging dan ook naar onze dierenarts met de veronderstelling dat ik haar niet meer mee terug kreeg.
De opmerking:"Elke dag die je met haar hebt is een cadeautje" was namelijk ook al een aantal keer gevallen.
Toch viel het de dierenarts op dat de kop en staart nog wilde maar de rest van het lichaam in staking was.
Ze gaf mij als suggestie om de praktijk van Cynthia eens te bezoeken.
Ik kan jullie eerlijk zeggen dat ik mijn bedenkingen had en het allemaal erg zweverig vond klinken.
Maar Joy is een gezinslid, en ook al weet je dat het moment ooit komt, je wil niet te snel afscheid nemen.
Als laatste strohalm ging ik dus maar bellen voor een afspraak.
Sinds 3 weken bezoeken wij Cynthia en vanmorgen hebben we in overleg besloten over 3 weken pas terug te komen. De spieren zijn los, mevrouw loopt weer haar normale ronde (eerder was dit na 10 meter een kwestie van dragen) en ze doet haar naam weer eer aan. De medicatie is weer lager en ze geeft geen pijn aan.
Joy begon vanmorgen zelfs te janken en piepen van blijdschap en "vloog" naar binnen. Je word eerlijk behandelt en niet aan het lijntje gehouden.
Ik wou dat ik dit eerder had gedaan, het is echt een wereld van verschil.
Cynthia (en Summer) bedankt en tot gauw!
De opmerking:"Elke dag die je met haar hebt is een cadeautje" was namelijk ook al een aantal keer gevallen.
Toch viel het de dierenarts op dat de kop en staart nog wilde maar de rest van het lichaam in staking was.
Ze gaf mij als suggestie om de praktijk van Cynthia eens te bezoeken.
Ik kan jullie eerlijk zeggen dat ik mijn bedenkingen had en het allemaal erg zweverig vond klinken.
Maar Joy is een gezinslid, en ook al weet je dat het moment ooit komt, je wil niet te snel afscheid nemen.
Als laatste strohalm ging ik dus maar bellen voor een afspraak.
Sinds 3 weken bezoeken wij Cynthia en vanmorgen hebben we in overleg besloten over 3 weken pas terug te komen. De spieren zijn los, mevrouw loopt weer haar normale ronde (eerder was dit na 10 meter een kwestie van dragen) en ze doet haar naam weer eer aan. De medicatie is weer lager en ze geeft geen pijn aan.
Joy begon vanmorgen zelfs te janken en piepen van blijdschap en "vloog" naar binnen. Je word eerlijk behandelt en niet aan het lijntje gehouden.
Ik wou dat ik dit eerder had gedaan, het is echt een wereld van verschil.
Cynthia (en Summer) bedankt en tot gauw!