Hallo Cynthia,
hierbij ons verhaal en het resultaat over Bobbie.
We zijn je nog iedere dag dankbaar voor de hulp die je hebt gegeven aan onze Bob.
Onze Bob is een geholpen kater van bijna 11 jaar oud.
Ikzelf heb Bob uit het asiel gehaald toen hij 2 jaar oud was, een aan-lopertje gevonden in Hellevoetsluis.
Bob en ik hebben een hoop samen mee gemaakt en zijn we dikke maatjes. Eind maart 2016 mocht Bob dan ook zeker mee verhuizen naar het nieuwe huis. Helaas geen tuintje en geen voordeur waar hij door naar buiten kon om te gaan spelen. Wel een balkon, waar hij (hoe dom ook van ons) lekker in de zon mocht liggen.
Waar Bob mij altijd achter volgt, en hier echt het stukje terecht staat : where you go, i go, heeft hij toch begin juni naar beneden kunnen vallen (lees 4 etages) met als gevolg, gebroken bekken en gebroken hiel.
Beiden *gemaakt* en na een kleine week in het ziekenhuis in dordrecht te hebben gelegen mocht hij mee naar huis.
Na 6 weken gips mocht meneer rustig zijn poot weer gaan gebruiken.
Alleen... Meneer wou zijn linker pootje helemaal niet gebruiken.
Waar de orthopedische chirurg ons als zei zijn hiel te kunnen vast zetten, zei onze eigen DA, probeer eens fysiotherapie. En zo zijn wij bij Cynthia terecht gekomen.
Cynthia gaf ons opdrachten: zijn rug masseren, zijn pootje masseren en oefeningen met hem doen, zodat de spieren weer zouden opbouwen en de overige spieren los zouden komen.
Braaf zijn wij hier volop mee aan de slag gegaan, maar Bob bleef eigenwijs en wou nog altijd zijn pootje niet gebruiken, terwijl hij wel sprong en er mee rende.
Cynthia heeft Bobbie op een bepaald moment gewaarschuwd en zei: Bobbie als jij volgende week dat pootje nog niet wil gebruiken, ga ik zwaarder geschut inzetten.
En ja hoor.. de weer erna kwam het zware geschut, Bob kreeg een prop onder zijn rechter voet en het werd ingetapet, alles om het maar zo ongemakkelijk mogelijk te maken, zodat hij wel met links zou gaan lopen.
Eenmaal thuis, liep hij er gewoon op en trok links weer omhoog.
Ik heb werkelijk alles geprobeerd, een kraal een steentje, en intapen maar..
Op naar onze DA, die heeft het nog een keer goed ingepakt na overleg met Cynthia, Niks hielp!
Gezien het verbandje begon te schuren deze eraf gehaald en in overleg met de DA het idee om wisselverband toe te gaan passen. Paar dagen wel, paar dagen niet.
Na het afhalen van het verband heeft meneer nog 1 dag gehuppeld op 3 poten, om de volgende dag eigenlijk weer ingetapet te worden, liep meneer spontaan (wat ongemakkelijk) op 4 poten, en doet dat sinds die dag.
Heel soms huppelt hij nog, maar 99.9% van de tijd loopt hij op 4 poten en steeds beter!
Het lopen is niet zoals het hoort, maar dit omdat zijn enkel door de breuk zichzelf op slot laat groeien.
Ik blij, mijn vriend blij, iedereen blij...
En bobbie..... tsja.. zijn bijnaam is niet voor niks blij ei. Hij loopt, springt, speelt, rent en vliegt op 4 poten het hele huis door.
Cynthia, nogmaals bedankt voor al je goede zorgen, je rust en je vertrouwen!! Zonder jou zouden wij een blij, huppelend ei, hebben gehad
Waar Bob mij altijd achter volgt, en hier echt het stukje terecht staat : where you go, i go, heeft hij toch begin juni naar beneden kunnen vallen (lees 4 etages) met als gevolg, gebroken bekken en gebroken hiel.
Beiden *gemaakt* en na een kleine week in het ziekenhuis in dordrecht te hebben gelegen mocht hij mee naar huis.
Na 6 weken gips mocht meneer rustig zijn poot weer gaan gebruiken.
Alleen... Meneer wou zijn linker pootje helemaal niet gebruiken.
Waar de orthopedische chirurg ons als zei zijn hiel te kunnen vast zetten, zei onze eigen DA, probeer eens fysiotherapie. En zo zijn wij bij Cynthia terecht gekomen.
Cynthia gaf ons opdrachten: zijn rug masseren, zijn pootje masseren en oefeningen met hem doen, zodat de spieren weer zouden opbouwen en de overige spieren los zouden komen.
Braaf zijn wij hier volop mee aan de slag gegaan, maar Bob bleef eigenwijs en wou nog altijd zijn pootje niet gebruiken, terwijl hij wel sprong en er mee rende.
Cynthia heeft Bobbie op een bepaald moment gewaarschuwd en zei: Bobbie als jij volgende week dat pootje nog niet wil gebruiken, ga ik zwaarder geschut inzetten.
En ja hoor.. de weer erna kwam het zware geschut, Bob kreeg een prop onder zijn rechter voet en het werd ingetapet, alles om het maar zo ongemakkelijk mogelijk te maken, zodat hij wel met links zou gaan lopen.
Eenmaal thuis, liep hij er gewoon op en trok links weer omhoog.
Ik heb werkelijk alles geprobeerd, een kraal een steentje, en intapen maar..
Op naar onze DA, die heeft het nog een keer goed ingepakt na overleg met Cynthia, Niks hielp!
Gezien het verbandje begon te schuren deze eraf gehaald en in overleg met de DA het idee om wisselverband toe te gaan passen. Paar dagen wel, paar dagen niet.
Na het afhalen van het verband heeft meneer nog 1 dag gehuppeld op 3 poten, om de volgende dag eigenlijk weer ingetapet te worden, liep meneer spontaan (wat ongemakkelijk) op 4 poten, en doet dat sinds die dag.
Heel soms huppelt hij nog, maar 99.9% van de tijd loopt hij op 4 poten en steeds beter!
Het lopen is niet zoals het hoort, maar dit omdat zijn enkel door de breuk zichzelf op slot laat groeien.
Ik blij, mijn vriend blij, iedereen blij...
En bobbie..... tsja.. zijn bijnaam is niet voor niks blij ei. Hij loopt, springt, speelt, rent en vliegt op 4 poten het hele huis door.
Cynthia, nogmaals bedankt voor al je goede zorgen, je rust en je vertrouwen!! Zonder jou zouden wij een blij, huppelend ei, hebben gehad
RSS Feed